GR 92, Wandelen langs de Costa Brava
In januari 2023, terwijl in Nederland een laagje sneeuw valt, en de meest drukke ochtendspits sinds jaren vormt, wandelt Jan het zonnige stuk van de GR 92, die ook bij ons op de reisagenda staat. De route die wij gaan lopen loopt vanaf Portbou, aan de voet van de Pyreneeën, tot aan Begur, in totaal zo'n 130 km en bezoeken we aansluitend de bruisende stad Barcelona aan de Costa Brava.
Bij `Costa Brava` denk je al gauw aan zonvakanties, luieren op het strand, en feestende jongelui. Maar wist je dat je te voet ook een hele andere kant van dit schitterende gebied leert kennen? Pittoreske haventjes, waanzinnige natuur, smalle bergpaadjes, we gaan het allemaal tegenkomen deze reis!
In dit blog neem ik je mee over de ca. 130 kilometers onder de zon, langs de Méditerranée, zodat je al helemaal zin krijgt om met ons mee te gaan.
Etappe 1 van Portbou naar El Port de la Selva
We starten onze route in Portbou, een kleine gemeente in Catalonië met een oppervlakte van slecht 9km2. In Portbou vind je het monument van Walter Benjamin, een Duits-Joodse verzetsstrijder en cultuurfilosoof. Dit monument is gebouwd tegen de heuvel aan, en het lijkt net, of je zo de zee inwandelt.
We starten de route direct met een alleraardigst klimmetje. Bovenaan worden we getrakteerd op een mooi uitzicht over de uitgestrekte kust met zijn mooie dorpjes. Het waait er behoorlijk hard. Door de Pyreneeën vormt zich een valwind waardoor het er in de zomers aangenaam is, en in de winters vaak wat kouder. Gelukkig is een goede voorbereiding alles, en zetten we een muts op, en de kraag omhoog. We wandelen verder over een makkelijk en redelijk vlak pad, wat verandert in een smal mooi bergpaadje. Na een klimmetje, volgt (meestal) altijd een daling, en we lopen zo het dorpje Colera door, met zijn typisch Mediterrane witte huisjes.
Wauw, het is nèt, of je zò de zee inloopt!
We gaan het dorpje weer uit, en al vlug komen we bij het eerste strandje, welke we een poosje volgen. Dit is wel een hele mooie picknickplaats!
Het is te koud om nu, in januari, een duik te nemen, maar in april, als we deze reis op de agenda hebben staan, kan de temperatuur al vlug oplopen naar zo`n 20 graden.
Na een poosje verlaten we het strand weer een stukje landinwaarts. De omgeving verandert in een dennenbos, afgewisseld met afgelegen baaitjes en uitzichten hoge kliffen. We krijgen weer een flinke klim, maar we worden beloond daarna met de rest van de wandeling van vandaag, die over makkelijk te lopen wandelpaden gaat.
Door het oude vissersplaatsje Llançà, waar ondanks het toerisme in de zomer, de visserij nog steeds een hele belangrijke plek inneemt in de lokale economie.
Je vindt er dan ook nog talloze lekkere en goede (vis)restaurantjes langs de promenade.
Langzaamaan komen we ook aan bij het eindpunt van etappe 1, bij El Port de la Selva. Een gezellig klein vissersdorp, gelegen in een baai. In april staan de tenten hier klaar voor je op een mooie camping, met een hoop bomen, volgens mij zijn het platanen, direct aan het strand, en is Kim al lekker aan het avondeten bezig. Misschien maakt ze wel paella? De eerste 16 kilometer zitten erop, een mooie afstand om er lekker in te komen!
Etappe 2, rustige boerenlandweggetjes, bergpaadjes en koeien.
Voor nu loop ik echter nog een stukje door naar Cadaquès, het einde van etappe 2. Als het goed is is dat zo`n 13 kilometer verder nog. Wel wat mooie klimmetjes ook als het goed is, daarom hebben we voor de reis in april deze etappe gesplitst. Als je vakantie hebt is het meestal de eerste daagjes even een beetje inkomen om je lichaam weer aan het wandelen, klimmen, en dalen te laten wennen.
Doorgaans duurt dit niet zo lang en na een dag of 2/3 weet je lijf weer wat het ook alweer inhield, dat hiken.
Voor een aantal kilometer lopen we in the middle of nowwhere, Wat een machtig gevoel van vrijheid!
Het is een mooi en makkelijk beloopbaar wandelpad naar het hart van El port de la Salva, een vrij grote badplaats. Het is er vrij rustig, en april zal het niet veel anders zijn, het hoogseizoen moet dan tenslotte nog gaan beginnen!
Als we El Port De La Salva verlaten hebben, lijkt het pad landinwaarts te gaan. Een totaal ander landschap strekt zich uit. Voor een aantal kilometer lopen we in the middle of nowwhere, wat een machtig gevoel van vrijheid!
De enige andere wandelaar die ik tegenkom, is een grote koe die me wat verbaasd aanstaart.
De meeste koeien zijn over het algemeen erg vriendelijk, zo ook deze. Wèl zijn koeien van nature heel nieuwsgierig, zeker als ze met meer zijn. Ze zullen als je een groepje koeien passeert dan ook meestal een stuk met je meehobbelen. Vinden ze gezellig.
Na een poosje houdt deze het echter voor gezien, want er volgt een flink klimmetje. Bovenaan de heuvel kijk ik achterom, en geniet enorm van het spectaculaire uitzicht. Niet te lang, want we moeten nog een stukje!
Een boerenlandweggetje wordt steeds smaller, en verandert in weer een smal mooi bergpaadje.
Het laatste deel van etappe twee daalt voornamelijk. Het laatste stuk wandelen we over smalle steense paadjes, dwars door olijfgaarden. Onderaan de heuvel ligt het plaatsje Cadaquès, waar in april de tentjes weer klaar staan. Voor nu heb ik echter een hostel geboekt, dat maakt het iets makkelijker om veel kilometers op een dag te maken en de tipi tenten meedragen was geen optie.
Etappe 3: Op naar Roses
De volgende dag ben ik al vroeg weer wakker en ik heb zin om weer op pad te gaan! Het zonnetje schijnt al een beetje, en ik heb lekker al een bak koffie op, dus dat moet goedkomen vandaag!
Etappe 3 loopt naar Roses. Roses is een flinke badplaats, met een 4 kilometer lang zandstrand. Momenteel heeft het stadje 18000 permanente inwoners, maar in de zomermaanden in het hoogseizoen, kan dit wel oplopen naar 90000.. Wat een verschil!
We wandelen de promenade af, en langzaamaan stijgen we steeds een stukje. Na een kilometer of 3 wordt het weer wat vlakker en verandert ook het landschap. De route gaat weer over een boerenlandweggetje. Dit keer loop ik alleen en kom ik niemand tegen, ook geen nieuwsgierige koe.
De route loopt van de ene mooi baai naar de volgende. Het zijn allemaal kleine baaitjes, en ik heb er vanaf de kliffen waar ik overheen loop, een prachtig uitzicht over. Helderblauw water, mooie strandjes en in de verte op het water wat vissersbootjes. Ik zoek een mooi plekje om even te lunchen en te genieten van de zon
Doordat ik in een baai loop, lijkt het net of ik ben omgekeerd, en noordwaarts loop. Vòòr mij rijzen de besneeuwde toppen van de Pyreneeën op. Prachtig!
Als ik weer doorloop over een perfect aangelegd wandelpaadje, komt langzaam de boulevard van Roses in zicht. Het laatste stuk loopt over brede paden en het is zowaar wat drukker. Een heerlijk relaxte mediterrane sfeer hangt in de lucht.
Ook hier staan de tentjes al klaar in het voorjaar, en komen er de heerlijkste geuren uit de buitenkeuken. Misschien eten we wel een keer tapas ook?
Ik kan niet wachten op de volgende etappes, we lopen onder andere door Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà, een moerasgebied met enorm veel verschillende vogels. Waaronder ook flamingo`s! Maar of die zich nu ook laten zien?
Etappe 4: Van Roses naar San Pere Pescador
De start van de vierde etappe loopt over de gezellige boulevard van Roses. Als we Roses achter ons laten, lopen we al vlug door enorm veel appelgaarden. In april zullen ze als het goed in prachtige bloesem staan, en is het een heel ander gezicht dan nu in januari.
Voorbij de talloze appelbomen komen we aan bij Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà, een moerasgebied met meer dan 150 soorten vogels!. In het bezoekerscentrum waar we langslopen neem ik een kijkje. Alle teksten bij de infoborden zijn in het Spaans, maar zeker leuk om even een kijkje daar te nemen. Er zouden hier ook otters, herten en wilde zwijnen zitten.
Ik vervolg mijn weg door het moerasgebied, waar ze gelukkig heel veel goed onderhouden vlonderpaden over hebben gemaakt, dat scheelt weer natte voeten. Er staan verschillende vogelkijkhutten, maar waar ik ook kijk, geen flamingo te bekennen. Maar misschien heb ik hem wel gehoord. Het is hier in verhouding met de stukken vlak langs de kust, waar de wind om je oren raast soms, zo enorm stil, dat als je stilhoudt om even te luisteren naar de omgeving, dat je dus veel verschillende vogelfluitjes hoort. Ik begin me af te vragen, welk geluid de flamingo maakt, en loop weer door over de vlonders.
Wel laten een koppel damherten zich zien, en een witte reiger. In de verte ook nog grote zwart witte vogels. Misschien wel kraanvogels?
De route slingert weer richting de Costa, en niet veel later komen de uitgestrekte zandstranden weer in zicht. Hier zitten ook een paar hele flinke campings, dus hartje zomer is het een stuk drukker! Ik wandel verder langs een rivier naar Sant Pere Pescador. Nu zijn de smalle gezellige straatjes van Sant Pere Pescador (wat zoiets betekent als `de heilige visser`) vrij leeg, en in april zal het ietsje drukker zijn, maar nog geen menigtes.
Hier stopt ook etappe vier, en is de start van alweer de vijfde etappe. Bijna op de helft alweer!
Etappe 5, Sant Pere Pescador naar l'Estartit
We volgen de wit-rode markering weer een stukje landinwaarts. Deze markering is internationaal voor alle Grote Routepaden in Europa. Ook in Nederland vind je dus veel van deze markeringen , zoals langs het Marskramerpad of het Pieterpad. Wèl is het aan te raden om altijd een kaart of routeboekje mee te nemen als je op pad gaat, voor als er ergens tòch blijkt dat de markering niet goed is onderhouden bijvoorbeeld of verstopt achter een tak.
Dwars door de piepkleine dorpjes l`Armentera en Cinc Claus, vervolgen we onze weg. Weer langs vele appelboomgaarden, en witgeschilderde Mediterrane huisjes. De prachtige uitzichten over de Costa`s stoppen maar niet en het is volop genieten. Etappe 5 eindigt in l`Estartit, en ook voor mij eindigt vandaag de wandeldag. Etappe vier en vijf waren relatief vlak, en de volgende etappes moeten volgens mijn informatie wat uitdagender zijn.
Gelukkig is het lijf alweer gewend aan de lange dagen wandelen, en ik kijk uit naar de interessante paadjes die komen gaan.
Etappe 6 l'Estartit naar Pals
Van het uitdagende is vooralsnog niks gelogen, want zodra ik l'Estartit verlaat, begint er gelijk een klein klimmetje, gevolgd door een wat groter klimmetje. Ik houd hier enorm van! Op sommige stukjes is het zelfs handig om her en der de handen wat te gebruiken.
Voor mijzelf heb ik vandaag een flink aantal kilometer erop staan, wat maakt dat ik voor dag en dauw ben begonnen. Wat dus ook maakt dat ik getrakteerd wordt op een schitterende zonsopkomst. Wauw, wat is dat genieten, om 8:00 in de ochtend, bovenop een heuvel aan de Costa Brava, en de zon die langzaam boven de bergen verschijnt! Het is zondag vandaag, maar toen ik vanmorgen vertrok, waren verschillende bakkertjes al open, dus ik heb lekker verse broodjes mee.
Het pad loopt verder door een dennenbos afgewisseld met bospaadjes en landweggetjes. Er staan hier heel veel verse wilde kruiden, zoals rozemarijn en tijm. In april zullen we deze plukken, zodat Kim daar wat lekkers mee kan in de keuken.
Als we het bos verlaten volgt er een uitdagend stuk naar een oude ruïne, de restanten van Castell del Montgrí, welke gebouwd is tussen 1294 en 1302.
Het is flink klimmen, maar we worden wederom beloond met mooie vergezichten. Nèt een schilderij. De weg loopt een stuk over de bergkam van het Montgrí-Massief, met als hoogste punt, 311 meter. Voor Nederlandse begrippen een enorme berg, maar in Spanje is de hoogst berg de Pico del Teide, op Tenerife van 3718 meter. Bijna Drie-en-een-halve kilometer (!!) hoger als waar we nu lopen.
Bovenop de bergkam waait het best wel hard, maar gelukkig schijnt de zon volop. Jammer dat ik mijn vlieger ben vergeten, want daar is het fantastisch weer voor!
Ik kom ook nog een jager tegen, met een aantal jachthonden. Waarschijnlijk was hij aan het jagen op duiven of patrijzen. In de bergen wordt er in Spanje ook wel op de Iberische steenbok gejaagd, maar die zullen we hier niet tegen gaan komen.
Nog een flinke heuvel, en het laatste stukje langs de kust, maakt dat ik aan het einde van etappe 6 ben beland. Ook voor mij voor deze dag zit het er weer op. Voor nu zoek ik het hotel op, maar ook hier hebben we weer een mooie plek gevonden voor de buitenkeuken en de tentjes.
Ik krijg al helemaal zin in vers gemaakte Sangria, bij een borrelplankje met serranoham, olijfjes, calamaris en patatas Bravas.
Etappe 7, Pals naar Palafrugell
De volgende ochtend is mijn plan om de laatste etappes te lopen, de bus te pakken naar Barcelona, en daar de stadswandeling nog te lopen.
Al vroeg in de ochtend loop ik het plaatsje Begur uit, waar ik heb overnacht. Het pad start langs de weg, maar loopt wel over een mooi aangelegd wandelpad. Heerlijk om even in te komen, met rechts weer een mooi uitzicht over de Pyreneeën, een aan mijn linkerhand de Costa`s. Na een aantal kilometer verlaat ik de weg en duik ik weer een mooi dennenbos in. Ook hier in dit bos weer prachtig mooie paadjes, en af en toe een klein klimmetje.
De kilometers stappen aardig makkelijk weg, mijn benen zijn inmiddels weer aardig gewend, en ook de makkelijk te belopen paden helpen hierin mee.
Maar dan.
Het is echter vloed, dus zonder natte voeten te behalen, is dit onmogelijk
Inmiddels voert het pad mij weer langs de rotskust, en geniet ik weer van de blauwe lucht, het blauwe water, en de zon die aan het klimmen is naar haar hoogste punt. Tot de route mij langs een rots, langs de zee stuurt. Het is echter vloed, dus zonder natte voeten (en natte benen eigenlijk) is dit niet helemaal mogelijk. Of ik moet een sprintje tussen twee golven nemen die tegen de rots slaan. Maar dat lijkt me niet zo`n goed idee over de gladde rotsen, dus ik besluit over de rots heen te klimmen. Gelukkig is de rots verder droog, en zonder kleerscheuren kom ik aan de andere kant uit van het blok steen. Ook de wandelroute aan de Spaanse kust heeft dus enkele ` interessante stukjes` erbij zitten.
Gelukkig is de rest van de route makkelijk te volgen, en de mooie baaien wisselen weer af met bospaadjes. Ik loop wel nog een keer verkeerd, want de markering laat her en der te wensen over, en ik kijk te laat op mijn gps. Al vlug heb ik dat in de gaten gelukkig en keer ik weer om.
Als ik bijna in Palafrugell ben, passeer ik nog een archeologische vindplaats. De restanten van wat ooit een dorpje was in het jaar 8 BC. Dit staat er dus al zo`n 2031 jaar. Dat is wel heel oud!
Al zo lang lopen er dus ook al mensen over de route. Moeilijk voor te stellen wel.
In het plaatsje Palafrugell heb ik al vlug de juiste bus gevonden. Ik koop een kaartje bij de vriendelijke buschauffeur, die mij in circa 2,5 uur in Barcelona moet brengen.
Tijdens de rit ben ik al een beetje wat aanpassingen aan het bedenken op de reis zoals we hem nu op de website hebben staan. Het is best wel een pittige route, dus ik denk dat een rustdag bij het gezellige plaatsje Sant Pere Pescador, best een goed idee is. Erg leuk ook om daar het haventje te bekijken, en op het strand schelpjes te zoeken! (of lekker een dag te relaxen natuurlijk!)
Ook de laatste etappe maak ik wat korter, want de busreis naar Barcelona duurt langer als dat ik in eerste instantie dacht. En dat geeft ons ook de tijd om tegen de avond ook al de stad in te gaan en bijvoorbeeld het mooie Gaudi Park te bekijken, en misschien wel te picknicken daar.
Dit is gelijk ook exact de reden dat we bij Pippin Hikes altijd de routes zelf onderzoeken. Om te zien en te ervaren hoe de paden zijn, wat komen we tegen onderweg, hoe de afstanden werkelijk zijn, en dat soort dingen.
Barcelona de bruisende culturele hoofdstad van Catalonië
Eind van de middag kom ik aan in het centrum van Barcelona. Ik drop mijn tas in het hotel, en ga op zoek naar de Sagrada Familia, wat toch wel een van de beroemdste bouwwerken is. In 1882 zijn ze begonnen met het bouwen ervan, naar ontwerp van Antoni Gaudi. En wanneer deze af is?..
Ze denken nu `ergens in het eerste derde van de eenentwintigste eeuw.`
Ook slenter ik door de oude wijk `El Call` met zijn vele kronkelige straatjes, middeleeuwse huizen en vele eettentjes.
Deze stukken komen natuurlijk ook terug in de stadswandeling die op de laatste dag van de reis gepland staat.
Het valt mij trouwens wel erg op, dat iedereen extreem warm is aangekleed vanavond. Dikke mutsen, een sjaal tot over de neus opgetrokken, en dikke donsjassen zie ik voorbij komen. Het is een graadje of 8 a 10, dus ik vind het heerlijk, zo`n januari avond! Maar het is wel duidelijk dat ze hier liever de zon hebben.
De gemiddelde temperatuur in april is hier ongeveer 18 graden. Heerlijk weer dus om een stukje te gaan lopen! Voor zoek ik mijn hotel weer op, morgen vlieg ik weer naar Nederland.
Genoeg te doen weer thuis, ik verheug me er al weer op de website aan te passen, de gpxroutes te finetunen, en alle slaapplekken te inventariseren en contacten.
Wat hebben we toch een leuke job! En als je doet wat je leuk vind, dan hoef je nooit te werken!
Zin om mee te gaan met deze toffe trip? Klik hier voor de data en meer info.