Gr 92, Wandelen langs de Costa Brava

Ben jij klaar voor een avontuur? Ontdek de wilde kant van de Costa Brava op de GR92. Pippin Hikes neemt je mee op een wandeltocht van 100 km langs ruige kliffen, verborgen baaien en pittoreske dorpjes.

Etappe 1, Walter Benjamin monument

We ontmoeten elkaar in Portbou, waar we de reis zullen starten. Portbou heeft een treinstation en is vanuit Barcelona zeer goed te bereiken, zowel met de trein als met de auto.

Portbou is een gezellig stadje en als alle reizigers zijn gearriveerd, zoeken we vlak in de buurt van het startpunt een terrasje voor een bak koffie en leren we elkaar alvast een beetje kennen. Wij hebben al voor lunchpakketjes gezorgd, dus als iedereen zijn koffers heeft ingeleverd (die vervoeren we met de bus) is het tijd om de eerste stappen te gaan zetten.

We beginnen gelijk met een kleine omweg, langs het Walter Benjamin monument. Het monument voor deze Joodse filosoof is zo gemaakt, dat als je er in loopt, dat het nèt lijkt, of je zo de zee inloopt! Maar dan is het tijd om echt te gaan starten met de wandelroute. We beginnen direct met een mooie klim, en al vlug lopen langs verschillende mooie strandjes. Dat is wel een mooie plek om te picknicken!

We wandelen door geurige dennenbossen, waar het pad af en toe plaatsmaakt voor spectaculaire uitzichten over afgelegen baaitjes en steile kliffen. Het ruisen van de zee en het gezang van de vogels zorgen voor een heerlijke sfeer. We krijgen weer een flinke klim, maar we worden beloond daarna met de rest van de wandeling van vandaag, die over makkelijk te lopen wandelpaden gaat. We passeren het oude vissersplaatsje Llanca en langzaamaan komen we aan bij El port de la Selva, het einde van de eerste etappe. Een prachtige plek om een duik in de zee te nemen en in de avond zie je de twinkelende lichtjes van het plaatsje.

16 mooie kilometers om lekker in te komen! Kim zorgt in de avond voor een lekkere Spaanse maaltijd, misschien eten we wel paella!

Wauw, het is nèt, of je zò de zee inloopt!

Etappe 2, Rustige boerenlandweggetjes, bergpaadjes en koeien.

Als we de volgende dag verder lopen naar Cadaques, genieten we voordat we gaan starten van een geweldig mooie zonsopkomst. Waar we in Nederland de zon in de zee zien zakken, zien we hier de zon uit de zee rijzen! Met een goede bak koffie kijken we naar als dit moois en maken we ons op voor de volgende 14 kilometer.

De route volgt mooie landweggetjes, en het is erg rustig op de paadjes. Het enige gezelschap wat we hebben is een nieuwsgierige koe die ons wat verbaasd aanstaart. We hebben wat klimmetjes onderweg, en als we bovenop de heuvels zien we waarom het `Costa brava` heet. Wat is het hier toch mooi! Rotspartijen aan de kust, slingerweggetjes die door de bergen gaan, en uitzicht op de uitlopers van de Pyreneeën. Genieten met een grote G hoor!

Cadaquès is een vissersdorp, gelegen in een baai. Salvador Dali, maar ook Picasso heeft hier gewoond en hebben hun stempel op het stadje gedrukt. Boordevol terrasjes, dus aan het einde van de route proosten we op een mooie, geslaagde tweede wandeldag!

Etappe 3, Baaien en veel hoogteverschil

De volgende dag staat een wat pittigere etappe op het programma. 21 kilometer en ook met wat meer hoogtemeters. Onze ervaring is dat omdat je al twee dagen erop hebt zitten, je lichaam al; weer een beetje gewend is aan het ritme, en aan het dalen en stijgen.

Het zonnetje schijnt al lekker, en na een stevig ontbijt, en het inpakken van de lunchpakketjes gaan we op weg naar Roses!

We komen wederom niemand tegen en genieten van de oorverdovende stilte

We wandelen de promenade van Cadaquès af, en langzaamaan stijgen we steeds een stukje. Na een kilometer of 3 wordt het weer wat vlakker en verandert ook het landschap. De route gaat weer over een boerelandweggetjes en in de verte zien de middellandse zee. We komen wederom niemand tegen en genieten van de oorverdovende stilte.

We komen terug bij de kust en nemen een steil pad omlaag. De route loopt nu van de ene mooi baai naar de volgende. Het zijn allemaal kleine baaitjes, en we hebben er vanaf de kliffen waar we overheen lopen, een prachtig uitzicht over. De route gaat dan weer een beetje omhoog en dan weer omlaag. Helderblauw water, mooie strandjes en in de verte op het water wat vissersbootjes. We zoeken een mooi plekje om even te lunchen en te genieten van de zon.

Plotseling komt Roses in zicht. Doordat we in een baai lopen, lijkt het net of we zijn omgekeerd, en noordwaarts lopen. Vòòr ons rijzen de machtige toppen van de Pyreneeën op. Prachtig!

Als we weer doorlopen over een perfect aangelegd wandelpaadje, komt langzaam de boulevard van Roses in zicht. Het laatste stuk loopt over brede paden en het is zowaar wat drukker. Een heerlijk relaxte mediterrane sfeer hangt in de lucht. Mooi moment om even een terrasje te pakken.

Roses is een flinke badplaats, met een 4 kilometer lang zandstrand. Momenteel heeft het stadje 18000 permanente inwoners, maar in de zomermaanden in het hoogseizoen, kan dit wel oplopen naar 90000... Wat een verschil!

Ook hier staan de tentjes al klaar, en komen er de heerlijkste geuren uit de buitenkeuken. Misschien eten we wel een keer tapas?

De avond is lekker lang, en in de avond bij het toetje vertellen wij altijd over de dag van morgen. We gaan morgen 22 kilometer stappen naar het vissersplaatsje St Pere Pescador, waar we 2 nachten blijven, en lekker een rustdagje zullen hebben.

Etappe 4: St Pere Pescador

De start van de vierde etappe loopt over de gezellige boulevard van Roses. Als we Roses achter ons laten, lopen we al vlug door enorm veel appelgaarden. We krijgen er trek van als we die mooie glanzende appels zien schitteren in de zon!

Voorbij de appelbomen komen we aan bij Parc Natural dels Aiguamolls de l’Empordà, een moerasgebied met meer dan 150 soorten vogels, waaronder flamingo’s! In het bezoekerscentrum waar we langslopen nemen we een kijkje, en we trekken een koud blikje fris uit de automaat. Erg welkom, want het is best een warme dag. We wandelen verder door het moerasgebied, waar ze heel veel goed onderhouden vlonderpaden over hebben gemaakt, maar door de droogte hoeven we niet bang te zijn voor natte voeten. Er staan verschillende vogelkijkhutten waar we een kijkje nemen, en we zien verschillende vogels, maar geen flamingo.

Het is hier in verhouding met de stukken vlak langs de kust, waar de wind om je oren raast soms, zo enorm stil, dat als je stilhoudt om even te luisteren naar de omgeving, dat je dus veel verschillende vogelfluitjes hoort. We vragen ons af welk geluid een flamingo eigenlijk maakt?

Maar dan, als we bijna aan het einde van het park zijn, komen we bij een meertje waar het wemelt van de flamingo`s. Er staan er wel honderd! Wat gaaf om deze in het wild te zien. We blijven even staan kijken naar deze mooie beesten en maken een hoop foto`s.

We zwaaien de flamingo`s gedag en de route slingert weer richting de Costa, en niet veel later komen de uitgestrekte zandstranden weer in zicht. Ik was verbaasd over de diversiteit aan vogels die we in het moerasgebied spotten.

We wandelen verder langs een rivier naar Sant Pere Pescador, wat zoiets betekent als, ‘de heilige visser’ , en langzaam komt de camping in zicht, waar we 2 nachtjes blijven.

Etappe 5, Boerderijen en vlak wandelen

Eerst genieten we van een echte rustdag. Wij nemen de hondjes mee naar het strand, een ander leest zijn boek uit en geniet in het dorpje op het terras en sommigen nemen een duik in de middellandse zee. Het lijkt wel een beetje op vakantie zo! In de avond genieten we van mooie verhalen, een waanzinnige zonsondergang en een heerlijk diner van Kim.

De volgende dag is iedereen weer lekker opgeladen, en na weer een lekker stevig ontbijtje stappen we verder. Vandaag staat er zo`n 19 kilometer op met weinig hoogtemeters.

We lopen in een rustig tempo langs verschillende boerderijen en drooggevallen beekjes.

De zonnebloem velden waar we langslopen zijn al aardig uitgebloeid, maar her en der staat er nog een mooie tussen! We nemen pauze onder een afdakje bij een boerderij, waar we lekker in de schaduw kunnen zitten, want het zonnetje schijnt al lekker. Gelukkig is het niet te warm, en er waait een zacht windje.

Vlak nadat we hebben gepauzeerd lopen we langs Cinc Claus. Een mini dorpje met een kerk, twee huizen, en iets wat eruitziet als een terras.

Tijd voor koffie! Een vriendelijke dame brengt wat extra stoelen en lekkere bakkies koffie.

Ze verteld wel erbij dat het we eigenlijk bij een restaurant zitten wat alleen voor lunch en diner open is, en als we binnen lopen om af te rekenen,. Blijkt dat we bij een sterren restaurant zaten! Super aardig dat ze ons dan wel de koffie bracht.

Na Cinc Claus keren we terug naar de kust en worden beloond met een adembenemend uitzicht op de baai van Roses. Het pad slingert langs de kliffen, waar we imposante rotsbogen bewonderen die uit het water lijken te rijzen. Na een paar kleine klimmetjes bereiken we uiteindelijk de camping.

De camping ligt op een mooie plek middenin het bos. Onze benen zijn nu zo gewend aan het ritme van het lopen, dat het helemaal niet voelt of we er bijna 20 kilometer op hebben zitten.

Na weer een super lekker diner zoeken we allemaal al best vroeg ons mandje op, want morgen is de laatste, maar tevens de meest zware, maar ook meest mooie, wandeldag!

Etappe 6, Into the mountains

Deze ochtend staan er 22 kilometer op het programma, naar het eindpunt van onze reis over de GR92. We wandelen de camping af, en al eigenlijk direct volgt een stevige klim over de mooie kliffen. Het is af en toe even goed kijken waar het wandelpad precies loopt , maar door de duidelijke wit-rode markeringen, vinden we gemakkelijk onze weg.

Via een steil pad omhoog komen we bij een mooi plateau waar we al een mooi uitzicht hebben op Castell del Montgrí, welke gebouwd is tussen 1294 en 1302. Het is net of we er bijna zijn.

Maar schijn bedriegt en we wentelen weer omlaag. Een berggeit kijkt verbaasd op om te kijken wie zijn rust is komen verstoren. Het pad wat volgt is er eentje van klimmen en klauteren over flinke rotsen. Heerlijk! En als we uiteindelijk boven staan, blijkt dat we ‘maar’ 311 meter hebben geklommen. Voor Nederlandse begrippen een enorme berg, maar in Spanje is de hoogst berg de Pico del Teide, op Tenerife van 3718 meter. Bijna Drie-en-een-halve kilometer (!!) hoger.

We genieten van een welverdiende pauze en daarna gaat het bergafwaarts. Maar dan echt, want we wandelen weer omlaag de berg af. Het plaatsje Estartit komt in zicht. Daar blijven we wederom 2 nachtjes, want morgen hebben we een rustdag, eentje om even bij te komen van alle avonturen die we met elkaar hebben beleefd.

We vieren de laatste avond in een gezellig restaurant waar we met zijn allen eten. Wat hebben we genoten! Van het lopen, van de uitzichten, van de mooie gesprekken, van de heuvels die we hebben beklommen, van de zon en van elkaar!

Zin om mee te gaan met deze toffe trip? Klik hier voor de data en meer info.

Bekijk hier onze groepsreis naar de GR92 in Catalonië